Ben Şiiri - Ömer Faruk Kılıç

Yakmışım Deniz deryayı yine,
Salmışım okyanusa karabatakları,
Silkelemişim yosunları tohum misali enginlere.
Koparmışım aklımla yürek arasındaki asma köprüyü.
Yine boranlardayım bugün.
Bensizim, bentsiz üstelik.
Sığınacak limanları yıkmışım,
Tekneler alabora.
Gözüm kara yine her zamankinden beş beter.
Sığmıyorum dört duvara ve dar gelmekte bana ŞEHİR sensiz.
Yüreğim yine beden boyutumun üstünde bugün,
Bir de hareli.
Dönemeçlerdeyim,
Labirentlerinde kaybolduğum çıkmazında.
En anarşist çığlıklarımı duyuyor musun?
Haykırlamalarım geldi mi sana kadar?
Ve yüreğinin en ince teli titredi mi şimdi?
Şiirlerin adı yok gene bugün.
İsimsiz şiirlerle çoğalıyorum sana.
.
Bana ben gerek.
ESKİLERDEN KALMA BİR BEN,
Dimdik ayakta.
Boyun eğmeyen duruşumla bir ben.
Sevdaya meydan okumam gerek.
Ya- pa- mı- yo- rum!
Anlıyor musun? Bana sen gerek.