Ben hem varligin icinde yokluk,
hemde yoklugun icinde varlik yasadim.
sevginin yoklugunda cehennemin varligini,
Paranin varligi icinde ise Ayakkabinin yoklugunu yasadim.
Küsmek nedir hic bilmedim bilseydim ilk Anneme küserdim
beni dünyaya getirdigi icin degil beni görmedigi icin.
Baba kelimesini yedigim dayaklarda yalvarirken ögrendim,
canim acimazdi zamanla uyusurdu tenim
yapma Baba yapma diyerek ezberledim Baba demeyi.
Her yedigim darbeden sonra aglamayi bile beceremezdim
aglamakta sevinmek, sevilmek, mutlu olmak kadar yasakti.
Anne kelimesini ise karnim aciktigi zaman ögrendim.
Mecburiyetten, caresizlikte
..........
..........
Kayıt Tarihi : 13.12.2002 01:48:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Esra Can](https://www.antoloji.com/i/siir/2002/12/13/ben-59.jpg)
TÜM YORUMLAR (2)