Ben Şiiri - Esra Can

Ben hem varligin icinde yokluk,
hemde yoklugun icinde varlik yasadim.
sevginin yoklugunda cehennemin varligini,
Paranin varligi icinde ise Ayakkabinin yoklugunu yasadim.
Küsmek nedir hic bilmedim bilseydim ilk Anneme küserdim
beni dünyaya getirdigi icin degil beni görmedigi icin.
Baba kelimesini yedigim dayaklarda yalvarirken ögrendim,
canim acimazdi zamanla uyusurdu tenim
yapma Baba yapma diyerek ezberledim Baba demeyi.
Her yedigim darbeden sonra aglamayi bile beceremezdim
aglamakta sevinmek, sevilmek, mutlu olmak kadar yasakti.
Anne kelimesini ise karnim aciktigi zaman ögrendim.
Mecburiyetten, caresizlikten
Acliktan.
Hic büyük hayallerim olmadi, hersey ufacikti
eski bir küp icinde yasadim cocuklugumu
gözlerim hic yükseklerde olmadi, olamadi
Büyük seylerin hasretini cekmedim
Bir Seker bile sonsuz Mutluluktu benim icin.
Büyümekten korktugum kadar yasamaktanda korktum,
yillar gecti simdi aradan kimseye hesap soramadim,
kimseyi gecmisimden sorunlu yapamadim.
Utandim gecmisimi anlatmaktan,
ne olursa olsun tek suclu ben olacaktim,
Dogdugumdan yasadigimdan cektigimden,
Suclu tek ben olacaktim.
Büyük degildi Hayallarim ufacikti,
o kadar ufaktiki ben, sen, O, kimse göremedi.
Simdi yillar sonra Kinim icimde kanser gibi
her gecen gün büyüyor,
Büyüdükce beni alip getiriyor uzaklara,
geriye dönmek istemesemde,
sormadan haber vermeden,
izinsiz geliyor.
aynen benim Dünyaya gelisim gibi.

Semiha Can (18.11.2001 P.B Basel)

GECIKEN SEVDAM

Beni bana sorma, gözlerimin ifadesi anlatsin sana
derinliklerde kimse göremez icimdeki seni
istedigim tek sey sessizlik, bir ömür boyu
birakin bir bataklita cekin gidin
bir cift gül yetistireyim orada
biri bana birisi ise cok geciken sana
bakma öyle suclayarak yüzüme
birseyler söyleme
cek git
zaten geciktin
ben seni gözyaslarimla beklemistim yillar önce
seni zannedip nicelerine sarildim
niceleri yakti bu virane gönlümü
artik cok gec cok
ben istesemde gücüm kalmadi
eskidi yüregim eskidi hayallarim

30. Januar 2002