Ben Şiiri - Hüseyin Cengiz

Ben ki kalabalıklardan savuştum
Hakkın yolunu arşınlamak için
Yalnızlığımla o için yoğuştum
Küstüm,emaneti saklamak için

Öz aşırı memlekette boğuştum
Neden kuru ekmeğin peşi için
Vatan toprağına kellemi koştum
Değmesin bir hainin leşi için

Sille tokat merhemiyle ovuştum
Vatan merhalesi şevkati için
Fanilik garabetiyle ne boştum
Neşem mızrağın saplandığı için

Beni çağıran yollarla koşuştum
Hangi zaman hangi an peşi hiçin
Dedimya ben ızdırapla ovuştum
O nârı anlatan bir kefen biçin

Dört bir yanda dırıltı ben susuştum
Fanilik bir zırıltı için için
Belki bir nebzede olsun uyuştum
Kaç diyorsada gönlüm için için

Aynalarda benliğimle konuştum
Çile çekiyorsam ne ve kim için
Güzellikse bu noktaya kavuştum
Aynalarda seni gördüğüm için

Gönlümü kuşatan yarla ne hoştum
Yalnızlık failini biçmek için
İhaneti sildiğim an buluştum
Yar nârıyla tüterim için için

Ben bu yolda seccademle yoğuştum
Kefene zahir nurlar dökmek için
Ben fani,bu yolda terledim,koştum
Her nihayetinde göçen bir kuştum

Beni çağıran yollarla koşuştum
Hangi zaman hangi an peşi hiçin
Dedimya ben ızdırapla ovuştum
O nârı anlatan bir kefen biçin