Ben, ana rahminde hayât, biraz kemik, biraz et;
Ben, başı bilinmeyen zamân içinde, ölümsüz rûhunu özleyen ceset
Ben, kumsalların billûr tânelerinde; ayak altında duran kaya gibiyim,
Her şeyi içime atarken bile, kabına sığmayan maya gibiyim
Ben, zifiri karanlıkta ateş böceği; ben, zıpkınlanmış Yunus
Ben, en büyük ressamın Milyonluk tablosuna, dönüp de bakmayan gurûrlu Tavus
Muhteşem barajların kalın duvarlarında; deliği törpüleyen bir sızıntıyım,
Eşsiz Minâreler'in inci sütûnlarında, Boş Mescid'i seyreden bir üzüntüyüm
Ben, Şeytan'a meydan okuyan, Besmele'nin bir hecesiyim
Kâinât'ı ilmek ilmek dokuyan, Yaradan'ın sonsuz bilmecesiyim
Tarlalarda çıplak bir ayak, topuklarda nasır gibiyim
Ben, zâlime atılan dayak, mazlûma yetişen Hızır gibiyim
Ben, damarda pıhtılaşan kan, kış boyunca solmayan çiçek
Ben dudaklardan düşmeyen nidâ, Mahşer'e dek coşkuyla söylenecek
Ve ben, aç tavuğun düşünde darı, çuvalda saklanan mızrak gibiyim
Toprakla yoğrulup toprağa giden, fâni bir bedenin geçici sâhibiyim...
30.12.1998 Nürnberg 21: 05
Mustafa Engin KaratayKayıt Tarihi : 23.11.2002 12:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
hakikaten sözleriniz seçkin ve asil...okuması insana zevk veriyor...
saygılarımla
Muhteşem barajların kalın duvarlarında; deliği törpüleyen bir sızıntıyım,
Ben, zâlime atılan dayak, mazlûma yetişen Hızır gibiyim
Bu şiirin her sırası başlı başına şiir yalnız yukarıya not ettiğim sıralar çok vurucu. Şairden mükemmel bir şiir. Tebrikler şair.
TÜM YORUMLAR (3)