Ben Şiiri - Osman Aközel

Işıldayan gözümde, gel gör neler tütüyor,
Aşkımın ızdırabı, dertli başta dönüyor,
Ne talihsiz insanım, kader bana gülmüyor,
Ben bir mecnun misali, felek süründürüyor.

Gülümseme varmıdır? soluklaşan yüzümde,
Görenler acıyarak, mecnun diyer içinde,
Sanki bir Arap gibi, dolaşmışım çöllerde,
Tütüyor sıcak sahra, yaşaran gözlerimde.

Kalbimi dinleyecek belki hekimlerde yok,
Hekimler olmayınca, çare bulanlar da yok,
Kader denilen yaşamın cilvesi daha çok,
Umutlarım çok kırık, şok çarpıyor beni şok.

Dertliyim arzu ettim agelli kıyafeti,
Mecnun yaşamak değildir, Osma'nın niyeti,
Çekinmem haksızlıktan, severim adaleti,
Mutluluğa değişmem, dünya kadar serveti.

Ondokuz yaşlarında, bir fotoğraf çektirdim,
Araba özenerek, kıyafetini giydim,
Yeni çıkam sakalla, kendime mecnun dedim,
Haksızlığa içten haykıran, işte o benim.

Ergani - 1962

Osman Aközel