Yangınım sürmüşse ezelden; bu benim günahımdır,
Güzergah bildiğim yolların yanlışlığındandır.
Çok vakit sönen her parçayı ben kendim yine, bile isteye yaktım.
Zaten ben, oldum olası yangındım.
Tüm memleketlerde ağlayan benim
Sancılı dağlarda çiçek bekleyen umudum
Yuvarlanan bir çığın soğuğudur
Ve kelamım bir avuç topraktan öte değilken
Bilirim kendimi
Tüm coğrafyalarda yarayım ben.
Suçlu aramıyorum katlime sebep
Lakin elimi bıraktılar azizim,
Ayağımı sarkıttığım o uçurumun ucunda bana sırtlarını döndüler
Zaten nerde olsa tanırım kendimi
Tüm mevsimlerde hâlâ kanayan yarayım ben.
Susmuşluğuma lâl bir alfabe geliştiriyorum
Çünkü dilini bildiklerimin dünyasında gram anlaşılmadım biliyorum
Zaten her kalpte bir karmaşayım ben.
Şimdi yerine oturması gereken tüm taşların boşluğu dolduruldu
Ardımdan kalacak birşeyim de kalmadı
Acımı miras bıraksaydım
Yetmiş kuşak sürerdi gözyaşım...
Kayıt Tarihi : 4.6.2020 14:54:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)