Ben
Hep ben dedik ben yaptım,
Ben aldım, ben sattım.
Ya da
Ben süpürdüm ben pişirdim.
Biliyor musun o fikri ben vermiştim.
Biz diyemedik hiç bir zaman,
Paylaşmasını bilmeyen bizler.
Ömrümüz keşkeler ile geçti.
Tren yolunun iki rayı gibiydik,
Sonsuza dek birleşemeyen,
Hasretlik çekenler kavuşuyordu,
Ama;
Biz kavuşamıyorduk.
Dolaşırken egoizmin doruklarında.
Ben
Hayır, ben, ben
Hoş görülü bensiz bir yaşam dileğiyle.
20-09-2007-Çarşamba
Tuğrul Ahmet PEKEL
Kayıt Tarihi : 19.9.2007 22:50:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!