Konuşmadıkça konuşmayacağım onlar.Söylemedikleri zaman sormayacağım.Sormadıkça söylemeyeceğim.Belki böyle böyle kalbime gömeceğim.Olmadık zamanda aklıma geliyorsun.Aykırı zamanlarda özlediğimi hissediyorum.Bu acıtıyor beni...Kanatıyor yüreğimi.Sen sen diye haykırıyor ellerim, gözlerim, bütün bedenim...Bunları hissetmek öyle bi duygu ki, inan değil yaşamak, düşünmekten korkuyorum.Nedenini bilemediğim belki de bilip de söyleyemediğim bir korku bu.Bunları yaşamak üzüyor beni.Öyle ki sanki uçurumun kenarında bir ayağım boşlukta öylece kalakalmışım.Ne yaşamaya dönebiliyorum ne de ölebiliyorum...Meğer ne zormuş yokluğuma alışmak.Söylenmemiş şarkı gidilmemiş yol gibi., sanki yaşanmamış bir gün gibi...Ağlayamamak gibiymiş meğer sensizliği yaşamak.Kelimelerin yetersizliğini daha iyi anlıyorum.Anlatamıyorum yalnızlığımı...Ve belki de bu yüzden gömülüyorum kitaplarıma...Onlarla yaşadığım anı unutuyorum, yani yalnızlığımı, sensizliğimi, saatlerce, aylarca okumak istiyorum.Bitirip tüketmek istiyorum defalarca kez söylediğim sensizliğimi...Seni bana getirinceye kadar....
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta