Ben Şiiri - Abdullah Gümüştakım

Ben çorak toprakların dibinde ölü gibi,
Uykumun yarısında sessizce horluyorum.
Ben zalim dünyada tüm suçların sebebi,
Akrep kovanı gibi beynimi zorluyorum.

Ben kurumuş çeşmenin yalaklarında yarık,
İtlerin yaladığı küflü yal çanağıyım.
Ben günümü geçmişe bağlayan suçlu ayrık.
Masumların boynunda idam tutanağıyım.

Ben dere yatağında kuruyan bir pıtırak
Garipler ayağında hep sürüklenmekteyim.
Beni tutup al götür eski mazime bırak.
Ben hala o ateşle bak körüklenmekteyim.

Ben aşılmaz dağlarda yıkılmış eski köprü.
Zaman şelalesinin dibinde eriyorum.
Ben umudun ipini kemiren paslı törpü
O'nun acılarıyla sonsuza eriyorum.

Ben deli boran gibi esip dağ başlarında
Otsuz ovalar boyu yalnız yürümekteyim.
Ben silik bir yazıyım kabristan taşlarında.
Kara bulut olupta göğü bürümekteyim.

Ben ölüm döşeğinde son nefesi beklerken
Ardından ağlayacak dostu bulunmayanım.
Ben yaşayamadığım güne günler eklerken.
Sevdalı arkasından saçı yolunmayanım.

1982