Ben Şiiri - Serhat Atar

Kara bahtim gülmedi yüzüme,dogdugum günden buyana
Herseyim varken,kaybettim güzellikten yana
Bosmus aslinda yasamak,su zalim fani dünyada
Bir ayrilik firtinasi önünde,savrulmusum sanki ben.......

Ayrildim cocuklarimdan,sevdigimden,geldim gurbete
Gögsümü gere gere kazanirim paralari sandim,celik bileklerimle
Tam alti yil gecti aradan,ne avucta var nede elde
Bir hayal firtinasinin önünde,savrulmusum sanki ben......

Avrat kocasiz,cocuklar ise babasiz gecirdi bu zamani
Nerede bu yolun sonu,nereye gidecek devami
Kismet buraya kadar,bu kadarmis deyip cekeyim mi elimi ayagimi
Bir yokluktan,bir yokluga savrulmusum sanki ben.......

Peki geri dönsem,ne olacak,nereye gider bu isin sonu
Aklimda binlerce problem,cevapsiz kalmis binlerce soru
Nasil besleyim, nasil okutayim aslan gibi yetisen iki oglumu
Bir sorular firtinasi önünde, savrulmusum sanki ben.......

Birde o dostlar var,dost gibi görünen sinsi ciyanlar
Adamin yüzüne güler ardindan olmadik seyler sayarlar
Bizler duymasakda duyacaklar duyarlar
Bir rezalet firtinasi önünde savrulmusum sanki ben............

Serhat Atar