Ben Şiiri - Yılmaz Baran

Ben kumdan bir kaleyim
Ne mimarım var ne çerağım
Ben kumdan bir kaleyim
Bir çocuğun elleri arasında imal oldum
Bir çocuk kumdan sudan sevgiden
Birde küçük ellerinden çıkardı beni

Ben bir kamıştan uçurtmayım
Ne rengim var nede desenim
Bir çocuk rüzgara verdi beni
Ya on iki ya onbirinde
Ben bir kamıştan uçurtmayım
Bir çocuk hayalinden ve Keşfinden
Birde Sabır terlerinden çıkardı beni

Ben bir kibritten evim
Barutla bezeliyim tehlikeliyim
Beni bir genç üretti
henüz on yedisinde
Ben bir kibritten evim
Bir Genç sevdasından ve hırsından
Birde kendini isbatından çıkardı beni

Ben bir sırçasarayım
Gökyüzüyüzle komşuyum
Bir ustanın elleri her yanım
En mahir sırlarım içimde
Ben bir sırçasarayım
Bir ustanın dingin çekicinden
Birde düş tecrübesinden çıkardı beni

Ben bir hayal çeşmesiyim
Bir yayla yolu kenarında
Her yanım mazi her yanım hikaye
Neyin kimin eseriyim bilmiyorum
Bir mecnun yüreğinden
Bir de bitmez tükenmez çilesinden
çıkardı beni

Ben bir rivayetim insanım
Benı adem idim şimdi seytanım
Üç yaprak yoncaydım
Şimdi küfrün meleği
Ne Varım nede Yokum
Hedefi olmayan bir okum