Ben Şiiri - Halit Yıldırım

Ben, ömrün baharında solan bir yaprak,
Ben, kaderin önünde savrulan toprak,
Ben, bir yolcu, menzili meçhule giden,
Ben, bir feryat, yankısı meçhulde biten.
Ben, toprak ile sudan mürekkep şekil,
Ben, yaşamadan ölmüş, serseri sefil,
Ben, bir aşkın elinde deli, divane,
Ben, terkedilmiş, harap, bitap, virane,
Ben, dört yol arasında yolcusuz bir han
Ben, nimetler içinde aç, susuz, bir can,
Ben, her batan güneşle doğan kızıllık,
Ben, her doğan güneşle solan karanlık,
Ben, bu koca aleme sığmayan nokta,
Ben, gözü kalmış biri kara toprakta.
Ben, yıldız namelerde mutsuzluk burçlu,
Ben, tek günahı sevmek olan bir suçlu,
Ben, bahar mevsiminde kuruyan bir göl,
Ben, gece gündüz her an kavrulan bir çöl,
Ben, çile deryasına dökülen nehir,
Ben, ışıklar altında yalnız bir şehir,
Ben, şarkılara dalmış küçük bir sandal.
Ben, bülbülsüz, çiçeksiz, kupkuru bir dal.
Ben, ümitsiz yıkılmış amaçsız insan,
Ben, bu hayattan bıkmış yarı ölü bir can,

21.06.1988 Salı, -20:02-
ERZURUM