Ben Şiiri - Şair Habibi

Ömrüm;
bir sarmaşık misali uzayan
ve oradan oraya dolanan,
ta ki gövdem kuruyana kadar…
Umudum;
hiç incitmedi, sadece istedi:
anlamayı ve anlaşılmayı…
kaf dağının ardındakini değil,
yanı başındakini istedi…
Kalbim;
nasıl dayanır bu aleme anlamam
yanardağ misali yanıp durur
ne zaman püskürür
ve yakar beni bilemem…
Sevgim;
bir dağ gibi durur da bekler
başından kar, içinden ateş eksik olmaz,
ama nasıl olur da bir türlü görülmez,
işte asıl buna akıl sır erdiremem…