Ben Şiiri - Sadi Kurt

Ben günüm, ve güneşim akşam olunca batar,
Karartır bulutları, üstüne çekip perde,
Üzülmem, her güneşin batışında yıldız var,
Onlar ki çogu zama ilaç gibidir derde.

Ben gülüm, yaşayanlar aşk diye tanır beni,
Küllenen alevlerin ortasında biterim,
Aşka yalan diyenler vefasız sanır beni,
Oysa bazen bir yürek, bazen topraktır yerim.

Ben külüm, alevlerin ardından arta kalan,
Ve hıçkıran rüzgarın, boşluğa savurduğu,
Köz olmuş duyguların arkasındaki yalan,
Üşüyen mevsimlerde, güneşin kavurduğu.

Ben benim ve adıma insanoğlu demişler,
Doğmak, yaşamak, ölmek üçgeni içindeyim,
Hayat ki, esrarengiz yokuşlar ve yenişler,
İn ve çık duyguların, bolluğu hiçindeyim.

Sadi KURT

Bu şiir; Türkiye Şair, Ozan ve yazarlar Kültür Derneğinin, 2005 Türkiye genelinde yaptığı şiir yarışmasında 7. olarak taktirnameye layık görükmüştür.