Ol emriyle vaki tüm sonuçların
Hem bir cüz’ü, hem şümûlü benim! Ben!
Âlemde işlenen bütün suçların,
Hem faili hem mef’ulü benim! Ben!
Hem Âdem’im, hem ahfadı Âdem’in
Belasıyım hem başın, hem kademin
Açtığım çığırın döktüğüm demin
Hem Habili hem Kabili benim! Ben
Firavunla neyse hali Haman’ın
Benimle durumu aynı şeytanın
Kibirlenip Rabbe kafa tutanın
Hem echeli hem esfeli benim! Ben!
Putu benim cinlerin, insanların
Kulu benim vehimlerin, zanların
Kendinden habersiz şu nadanların
Hem keli, hem de fodulu benim! Ben!
Küfrün, isyanların, kinin, hasedin
Azgınlığın, fitnelerin, fesadın
İnsanlığı her yönüyle ifsadın
Hem amili hem mamulü benim! Ben
Şehvetimle dönmüş olan gözlerin
Tamahımdan telef olan özlerin
Dünyayı ateşe veren sözlerin
Hem tafsili hem icmali benim! Ben
İmansızı atomları bölenin;
Kölesidir, bencileyin kölenin
Azlı çoklu öldürenin ölenin
Hem katili hem maktulü benim! Ben!
İman yoksa cahiliyim cahilin
Karun vâri bahiliyim bahilin
Dalalete çağıran Azazil’in
Hem tokmağı hem davulu benim! Ben!
Beni bilip, bana isyan edenin
Rabbin kırbacıyla beni güdenin
Levvameden öte beni yedenin
Hem kovanı hem de balı benim! Ben!
Nuruyla mutiyim ben ârifanın
Bendesiyim gerçek Pir-i Muganın
Evvahi bilirsin; iki cihanın
Hem azizi hem zelili benim! Ben!
Evvahi
Osman ŞenerKayıt Tarihi : 6.11.2008 11:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Tamahımdan telef olan özlerin
Dünyayı ateşe veren sözlerin
Hem tafsili hem icmali benim! Ben
İmansızı atomları bölenin;
Kölesidir, bencileyin kölenin
Azlı çoklu öldürenin ölenin
Hem katili hem maktulü benim! Ben! --- Hocam ne desek diyecek söz bulamıyorum o kadar güzel ifade ediliş dörtlük ki tam anlından vuruyor hedefi yüreğine sağlık kutluyorum saygılar sunuyorum
Gönüldendir şikâyet kimseden faryâdımuz yoktur” (Nev’i)
Ben!..
Dedim, yandı âlem.!
Âlem; Âdem içinde…
Âdem yandı. Benim adım, benî âdem…
Benî âdem yandı benimle...
Bir dev uyandı!
Kaknus uyanır gibi…
Kibir!..
“İrtifâ-ı kadr için lâzım tevâzu âdeme
Şemsi gör kim sâyesin salmış ayaklar altına” (Mehmet Âtıf)
Âh kibir!..
“Ene” dedin…
Yaktın cihânı. Sana mütekebbirlerden maraz mı sirâyet etti? Aynalara neden küskün davranırsın. Neden hep çukur aynalar ile dolaşırsın?!..
Kimde bir kusur varsa o bendedir.
Bendedir, o mağrur, eğilmeyi kendine ar edinmiş baş. Everest’i mi yüklendin mîrim? İçimdedir...
Kök salmış yüreğime. Bütün duygularımı avuçlarına almış. Gözlerine nihan bir ucub yerleşmiş. Bir nâdanlık görüyorsun her efkârda. Sendedir eksiklik.
Gözlerine leylî renkler düşmüş gururun hırkasından. Kirini damıtmış şehlâ bakışlarına. Bahsetme kişilerin onurundan, kimde bir noksan gördün sendedir. Gözlerinle gördüğün, kalbinde kördüğümdür.
Seni esâret kemendi bağlamış nedâmet ağacına.
Sana daha layıktır hiciv ve zemm.
Sana daha layıktır yergi.
Ayine de gördüğün kişilik sensin
Kibri şeref sayma izzet-i nefsi onur. Onur: kibir, şeref; izzet-i nefistir.
Toprağım dedin taş çıktın Nûrum dedin ataş çıktın…
Yaktın kendini, yaktın…
Âlemi yaktın!
Allah kaleminize güç versin.
Selam ve saygılarımla.
TÜM YORUMLAR (5)