Ben Şiiri - Selda Öztürkmen

Çığlıkların bittiği yerde çıkar sesim,
Açılır çekik gözlerim,
Anamın koynunda ısınır,
Minicik bedenim.

Yarışı baştan kaybetmişim
Beşinci olmakmış kaderim.
İçi saman dolu çuvallarla,
Dere boyu kayarak geçti
Kirlenmemiş çocukluk günlerim.

Tozlu sıralarda, sobayla ısınan sınıflarda saklıdır
İlkokul günlerim.
Ablamdan kalma ikinci el giysilerim,
Arkası yırtıktır kara lastiklerimin.

Yaşama sevinciyle dolu ceplerim.
Nasıl da sevinçle çarpmakta,
Acıyla tanışmayan yüreğim.
Kim bilir hangi taşa takılıp düştü,
Başıboş hayallerim.

Hala Bahadır'ın yüzünde durur,
En derin tırnak izlerim.
İzlerin altında gizlenen
En çocuksu günlerim,
Bir daha geri gelmeyecek
Bilirim.

Çığlıkların bittiği yerde
Ben de biterim.

(13.07.2005)