BEN
Can Dostum, Sevgili Kalemim..
Öyle kaptırır ki bazen kendini;
Alamaz hızını.. yazar da yazar.
Ne varsa, o kahrolası erişilmez derinlerde.
Bir bakarım ki..
Hüzün tüter mutluluk mısralarımda.
Öyle bir koklarım ki..
Hüzün; içime dolar
Yürek odalarımın tavanına kadar.
Bazen se...
Acı dolu hatıralarda kocaman mutluluklar ararım.
Ne garip değil mi?
İşte o an tadına varırım.
Ayrı-ayrı yaşanası,
Birbirinden güzel zevklerimin.
Yudumlamam ki.
İçerim acının mutluluğunu..
Tüketirim alabildiğine ölçmeden.
Hüznün mutluluğa...
Mutluluğun garip bir sarhoşluğa dönüştüğü..
O son noktanın körkütük sarhoşluğunda.
İsimsiz şiirlerin kararsız mısralarına sığınırım.
onlarda yaşarım.
Sensiz. BEN.. 20.8.2004 ANTALYA
Kayıt Tarihi : 10.8.2005 19:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!