Ben Şiiri - Ufuk Çoban

Ben sessizliğin ardından gelen rüzgarım,
Kalbe giden en karanlık yolu bulan,
Fısıltıdan daha sessiz bir şekilde oradan süzülen,
Ve ulaştığı yerde şimşekler çakarak fırtınalar koparan.

Ben aklın ötesinde bir duyguyum,
Anlamak için uğraştıkça karmaşıklaşan,
Farkedilmedikçe mahsunlaşan,
Hissedildikçe daha da büyüyen.

Ben hissedebildiğin en sıcak alevim.
Damarlarda aktığımı hissettiren,
Dudaklarda bir volkanın lavlarına dönüşen,
Bir yaz gecesinde tendeki teri buharlaştıran.

Ben görebildiğin en saf aşığım.
Kuzuların sessizliğinde uyuyup kurtları tanımayan,
Her türlü engele aldırmayan,
Ve senin uğruna bütün yağmurları kucaklayan.

1999