Ben.... Şiiri - Murat Ülkü

Ben,
başına kötü şeyler gelmiş,
Delirmiş iyi bir çocuğum
​
​Şimdi,
Dizelere kim anlatacak...
Her harfte boğulduğumu...!
​
​Şimdi,
Sevdiğime kim anlatacak
Her ilgisizlikle yok olduğumu...
​
​Kim bilecek geceleri
Sustuğumu...
Oysa bir sarılmasıydı
Beni ayağa dikecek.
​
​Şimdi,
Kül ve hüzün bu yürek,
Her ses sessizlik, her nefes bir çığlık.
​
​Bu sessiz acılara kim şahit,
Kaybettiğim huzuru, neşeyi,
Kim geri verecek?
​
​Yalnız ve yarım kaldım,
Bir köşede unutuldum...
Sol yanımda fırtınalar,
Dışımda bahar...
​
​Ama
kimse bilmez ki;
O bahar sadece bir örtü.
​
​Ve
İçimde açan tek çiçek,
Kendi mezar-ıma dikili.
​
​Şimdi,
bu sessiz feryat,
Bir şiir olsun zamana.
​
Sevildiğin gibi sev ki,
​Bu delirmiş iyi çocuk
Yok olmasın bir hiç uğruna.
​
​Şimdi,
Acı bir yorgan olsa da,
Tenimdeki yanık.
Senin sesin var ya,
Bana en büyük dayanak.
​
Sakın,
​"Yapacak bir şey yok" deme,
Merhemimsin sen, iyi geliyorsun,
Varlığın yetiyor, uzakta olsan bile,
​
​Canım çok yanarken,
Daha çok acıtıyor senin üzülmen,
Bir "Canım" deyişin var,
Tüm ağrılarımı uyutuyor.
​
​"Gel bir sarıl arkamdan," ,
Aslında imkânsızlığı biliyorum inan,
inan ki uzaklardan sarıldığında,
Sıcaklığını hissediyorum inan.

Sen bilmezsin belki,
Sarılmak.bazan dua gibidir,
Uzaktanda olsa, yürekten sarılma ilaç gibidir.
​
​Sen,
Sıkıca sarıl ben hissederim,
Bu seviye mesafeleri silerim,
Senin olduğun her yer benim evim,
​
​Biran önce iyileş diye dilediğinde,
Yeniden doğuyor tüm umutlarım.
Sen Gönlümün sultanısın benim,

Sen,
Benim tek ilacımsın,
Ve de tek sevdiğim