Ben Şiiri - Erdem Afşın

Korkarım ki kaçacağım,
Siyah beyaz gözlerinden,
Dokunsalar uçacağım,
Hafifledim özleminden,

Karlı dağlar ısınmıştı,
Belliydi sel olacağı,
Tozlu yollar uzamıştı,
Tıkamıştı ev, ocağı,

Bu halde seni sevmekti,
Kollarımdan tutulmuş ve,
Yürek esir edilmişti,
Gerek yoktu aslında ve,

Gitmişti gidecekler, Ah!
Malum tutsaklar ki onlar,
Özgürlüğe giderler k'âh,
Özlem duyar o zindanlar,

Ayda hala gölge yapar,
Günde dala sarmaşıklar,
Küfür etmiş işte tapar,
Saçlarına o aşıklar,

Libre artar güç azalır,
Senelerce uğraşılır,
Kimle kıyışsa haz alır,
Kaşlarına dağ aşılır,

Verimli toprağın dünya,
Yeşertemez tohumları,
Alnına bir sinek konsa,
Kuruturum soylarını,

Vazgeçerim hicabımdan,
Konuşurken dudakların,
Eğilirim cesaretimden,
Burnun' öper, uçmağların,

İçinde kaybolur sevmem,
Bana tenin gibi tamu,
-İçinde ihya olur hem-
Lazım erin dibi, tamı,

Olur Afşın sadece, bak!
Ölüyor işte, korkuyorlar,
Kefenini biçene hak,
Korkmamak ki.. gözlüyorlar,