Ben Şiiri - Nahil Boztepe

Arkadaş!Sorarsın ben kimim diye?
Ben!kendi kendimin arkadaşıyım.
Diyorsun bu yaşta,bu aklar niye?
Ben!Çünkü ömrümün,kara kışıyım.

İstersin mazimi,açayım sana,
Evvela masanda,bir yer açsana.
Gel yaklaş yanıma,kulak ver bana,
Vuslatsız sevdanın bin telaşıyım

Ömrüm tükenirken,bak vaktim geçer
Geçmişim ömrüme,hep kefen biçer
Sevda derim,’’O’da, kanımı içer
Ben!hasretin susuz pişen aşıyım

Sevginin yolunda,yürür giderim
Kendimle konuşur,sohbet ederim.
Sen gibi halime,hayret ederim
Ben!Kendi gönlümün tek sırdaşıyım

Ömür mevsinde,hiç görmedim yaz,
Kurduğum hayaller,şimdi bir enkaz.
Boztepe genelde,donuktur biraz,
Ben!Canlı bir soğuk mezar taşıyım.