Ben Şiiri - Zeki Cano

Dünyadan bihaberdir bazısı
El aleme ibret olmuş sızısı.
Böyle imiş alnımızın yazısı
Bir an olmadı ,rahat bulamadım
Aşkını yitirmiş beyhude gezer
Sevgilisinin kokusunu ,güllerden sezer
Balık olup deryalarda yüzer
Bir dem bulup ,yüzemedim ben.
Hisse kapmak ister isen , aldatma kendin
Bir aşk uğruna, yandıkça yandın.
Kolay yutulur, lokmamı sandın.
Kolay yutulacak lokma olmam ben.
Gaflete düştün, ağladın oldun perişan.
Bir nur doğdu , etraf oldu ürüşan.
O sırın az söyleme , bilmediğin sırdaşan.
Doğru arar isen, kendinde ara.
Bir kadeh attıkça , midem bulandı.
Gözlerin kanlandı sonra sulandı.
Kamaşıp gözlerin, aklın dolandı.
Göğsündeki siyah tüyler ağardı.
Sana kim iç dedi ey ! Ayyaş adam
Çalışmaya hiçbir zaman etmesin meram
Hilekarlık işi, yediği haram
Sonra içe içe olursun verem
Kurtlanır vücudun tarumar olur
Gel güvenme gençliğindeki çağlara
Gel güvenme keyif veren içkilere
Gel güvenme başvermeyen bağlara.
Çiçeği kurumuş, ağacı olmayan çiçeksiz dağlara
Gel güvenme gardaş susuz çaylara
Doğruya koş, doğru ol gardaş.