Ben Şiiri - Orhan Çevik

İçimde bir çocuk ağlıyor
Rüyalarımda gördüğüm,
Koşsam belki yakalayacağım
Belki soracağım, gözyaşlarını
Ama ayaklarım, çok yorgun.
Bilakis umutlarımla yarışır gibiler.
Umutlarıma da prangalar vurulmuş
Korkmuş, kaçmış, kurtulamamış.

Zaman ellerimden usulca kayıyor
Zifiri karanlık gördüklerim
Evren de bir boşluk içindeyim
Çocukluğumu arıyorum.
Kum kovalarından yaptığım kaleyi
Biriktirdiğim renkli misketlerimi
Resmini çizdiğim, yaz kış tüten
Evimin bacasını arıyorum ben.
Ben, içimde ki beni arıyorum
Bir yerlerde kalmış bir ben.