Ben Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Çullanmış nedense dertler üstüme,
Tükenmez dertlerin anasıyım ben.
Benzin zamlarından yem bulamayan
Alaca öküzün danasıyım ben.

Çorbanın tadına hasret kalmış ev,
Yoketmiş mutfağı girmiş de bir dev,
Açlık susuzluktan habire peşrev
Yapan çingenenin zurnasıyım ben.

Geleceği yedik, kalmadı yarın,
Tükürdük içine mutlulukların,
Su diye hu çeken yıkık hamamın
Kubbeye el açan kurnasıyım ben.

Hiç arayıp sorma; buradayım burada,
Her gün bekliyorum ben bu yollarda,
Kasapta, bakkalda ve fırınlarda
Beslenen kazığın balasıyım ben.

Milattan çok önce yerlerdi budu,
Bundan sonra çok zor görürsün eti,
Kurtar paçanı ki olsun kıymeti,
Zamların babası, atasıyım ben.

Pazardan çıkarken koy cebe yüzbin,
Ya da bak uzaktan elinde dürbün,
Bana alışmaya dayanmaz kalbin;
Çilenin, azabın alasıyım ben.

Yarım ekmek bulsan yarısı benim,
Aldım mutluluğu elinden senin,
Bilenden öğrensin tüm bilmeyenin;
Refahın püsküllü belasıyım ben.

(DAT DARA LİLLİM isimli Şiirsel Gülmeceler 'inden > 57-58/100)