Ben Şiiri - Mehmet İslami

Ben Arş’ı Âlâ’dan yeryüzündeyim
Âdem baba türap iken, HAKK’ tayım
Torbadaki sevr’i öküzündeyim
Özümdeki mayâ ben topraktayım

Ben balık kavakta Deve tellâlken
Tilki planatör olduğu hâlken
Akrep terzi olmuş akla muhâlken
Ben insanlığımdan soğumaktayım

Ben Âdem toprakla su arasında
Devran eder iken hak serasında
Ben nebîi zişân; maverasında
Eweli- ezeli şuunâttayım

Ben âşkı ilâhi şah damarıyım
Habibin, Sıddîkı ve Omarıyım
Aşk ruhûn ilâha has, tımarıdır
Osman, Ali, Selman vaki attayım

Ben İlâhi âşkta sâadet bulan
Muhammed; muhabbetten hasıl olan (S.A.V)
Eşrefi mahlûkken müşrik olunan
Esrarı yayına mebnî oktayım

Ben: Zıllûllah’ımdır, nereye düşsem!
O tarafta yansır azimli cüssem
Akıl almaz fazlasını söylesem
Ben: cihân-ı şûmül varda-yoktayım

Ben; Allah’ın (c.c) yakın buyurduğu “şah,
Damarı, kâlbdeki rûh cemâlûllah
Âşk’ tır, mahrum olan kütüktür billâh
Âşk ı Rahman ile bir soluktayım

Ben âşkım Allâh’ı rüyeti haktan
Yaratıp var etti mevcûdu yoktan
Hesab sorulacak açtan ve toktan
Zemzemi akıtan nûr oluktayım

Ben olmasam Allah, olmayacaktı
Nur-u Muhammedi gelmiyecekti
On sekiz bin âlem dolmayacaktı
Âlemler içinde, küçük noktayım

Ben: bahr’e Fravun, Tur’a hitabım
Ben: Nar’a İbrahim İsmail’ âb’ım (a.s)
On sekiz bin âlemlere ki’tâb’ım
Hem nara hem nura bulaşmaktayım

Ben: Kendinde arş’ı taşıyan melek
Kamere, Nücûme, Şems’e, Kürs’e dek
İSLÂMİ: gözünle gördüğün petek
Hikmeti menzile ulaşmaktayım

01 Şubat 1984