Ben Şiiri - Saffet Çakır

Ben buralarda ne ararım?
ne kar tutar beni, ne güneş yaralar
mavi nehirler içime akar
konuşur tabiat konuşur en suskun çiçek
susmaz yaralı ırmaklar.
İçimde cevahir bir sır saklarım
dağın heybetinden bana ne!
ben kendi gölgeme bakarım
beni aslan kükremesi değil
bir ceylan yaralar...
süzülür yağmur avuçlarımdan
benimle konuşur bulutlar
kanat çırpışını öptüğüm kuşlar
Hangi kara bulut kesmiş ayın önünü
gece kuşunun ötüşün de o efkar.
laf dönüp dolaşıp sana geliyor sevdiğim
bahara serptim, belki yeşerir umutlar...

Güneşe mendilimi serdim de kuruttum
ekmeğimi suya bandım da yedim ben
kan kustuğum an, kızılcık şerbeti dedim
yok olmadı hakiki dostum
ne de bir kedim.
Alev yalazı dostluklar gördüm
dost değil
Benim asıl kırıldığım Leyladır
o çöllerde unuttu beni
susuzluğumun aymazlığında
çıka geldi bulutlar
belli ki dualarım dokunmuş semaya
rahmete dokunmuş sermedi yar
nerede şimdi bilemedim
içimdeki O kayıp diyar..?