Bu Özlem İnsana Şiiri - Özlem Saba

sohbetkâr değil,
davetkârım ben!
tutkuya, sevgiye...

konuşmayı değil,
susmayı severim ben,
derin derin solumayı.

dinlemeyi yürek atışlarını.
gözlerimi kapatmayı.
görünenin ötesini görmeyi.
severim ben,
kuytuları…

savaşmayı değil,
sevişmeyi severim ben..
dans etmeyi ruhumun şarkısıyla...

affetmeyi her ne olduysa.

bir tek özgürlük için dövüşmeyi severim ben.

bilge insanları severim,
insan Aydın'ını.
ağacın Çınar’ını...

gündüzü değil,
geceyi severim ben.
Ay’ı, mehtabı...
guruba karşı oturmayı...

-unutmayı!

şarkı dinlemeyi severim ben.
şiir okumayı.
sanatı, sanatçıyı…

seni severim ben, seni!
seninle bütün bildiklerimi unutmayı.
temizlemeyi anıların kirini
yunmayı...

basıldı mı damarıma,
aralık değil,
kapıyı vurup çıkmayı severim ben,
an(ı)ları geride bırakmayı.

Atatürk'ü severim ben
her şeye rağmen başarmayı, var olmayı...

Atilla İlhan'ı
Pablo Neruda'yı
Louis Aaragon'u
Nazım'ı severim ben Nazım'ı,
vatan aşkını ...

bir tek kendimi sevmem ben
abartmayı,
şımartmayı..

yaşamayı severim ben,
yaşatmayı,
kimsenin umurunda olmayanı,
karıncayı,
kaplumbağayı,

"bir ağaç gibi tek ve hür
ve bir orman gibi kardeşçesine."
hep 'bir' , biri olmayı,

anlıyor musunuz?

-bir tek bunları sevmeyenleri sevmem ben,
insanın çamurunu…