Ben Şiiri - Vahap Özdemir

Hiç kimseyim ben,

sadece yazımın sonunu düşünen duvarla aramda yankıyım

Bir çocuğum ağlarken, hemde gözyaşıyım ben,

Çevremdekilerin sen erkeksin! demesine karşı duramam ki sessizlikten.

Unutușum ben,

Esasında herkes unutur diyenlerin hayatından çekip giden ve gözlemleyen.

Hiçliğim ben,

Bana düşeni daha da derine sokan bir bataklığım.

Yorucuyum ben.

Garip ve başkasının labirentinde yol bulmaya çalışan embesilin tekiyim evet ben!

Ben

Neyse yorgunum özür dilerim.