Ben Şiiri - Murat Safran

Bir hançer vurun "ben"e
İçimde var olan her benliğe
Öldürün düşünen tüm kendimi
Vücudum örnek olsun gönlüme

Benim için yaratmadı Allah bu "beni"
Bana mı faydası olacaktı bu tenin
Yok mu? Her hücreme ihtiyacı olan birinin

Cehennemi dolduran tek bedendi
Anlatmıştı yaşlı bir hoca
Yalancı mıydı gözlerime dolan yaşlar

Peki...! Otobüste ayakta duran teyze
Ona kim yer verecek "ben" varken...

Ya mendil satacağım diye ıslanan çocuklar
Unuttuk mu?? Onların bile bizde hakkı var

Susamam aklım düşünüp kalbim sızlarken
zira !!!
"Ben" dedikten sonra, birtek ben gülerken

Tedavisi olmalı bu "ben"in
Kanser gibi yapışmış her tarafıma
Sözde dinlemez kendisinden
Bakmaz en ufak bir lafima

Afrika'da su yokmuş, banane "bende" var
Bana mi sordular susuz kalırken...
İşte bu "ben" yok mu...
Cayır cayır yanar "ben" dedikçe

Asıl karanlık şimdi çöküyor
Susuyor biz diyen diller
Hani nerde o sımsıkı
Ayrılmadan tutulan eller

"Ben" oldu cümle akraba-ü talukat
"Ben"e döndü cümle alem, cümle mahlûkat

Kızgınım kendine kendim diyen her nefse
Kızgınım ahmak gibi susan kendime

Öldürün bu "beni", bir insan çıksın içinden
Yoksa ne alem kalır ne dünya Bu bilmem ne olan, "Ben" bahçesinden...