Ben Şiiri - Ahmet Yusuf Taşcı 2

Yürürken bilinmezliğin eşiğine,
Yanımda ki gölgemden korkar oldum,
Zaman ilerliyor , amansız bir ölüme,
Her anımı yaşamaktan çekinir oldum.

Canımı acıtıyor artık , bıçak gibi saplanan sözler,
her bakışında , farklı suçlamalarla saldıran gözler,
Etime saplanıyor , ölüme yaklaşırken , nefesler,
Bıraksam da , uçsam keşke , ağırlıklarım engel.

Güvenim kalmadı , sanırım bu dünyaya,
Yaptıklarımdan zevk almaz oldum,
Karanlığı sever , korkuda aşkı buldum,
Yine de yaşıyorum, aldığım her nefes canımı acıtsa da,

Yine de seviyorum mesela, gökyüzünü,
Mavinin özgürlüğünü , dik başlılığını,
Mesela kışın , bin bir zorlukla doğan o güneşi seviyorum.
Yazın yağan yağmuru,
Herkese inat kışın açan çiçeği seviyorum,
Ben sevilecek şeylerden acı alıyor, acının kendisine aşık oluyorum,
Ben geceyi seviyor, gündüzden nefret ediyorum.