Ben,
Kimsenin bilmediği kimsenin görmediği bir dünyada yasiyorum,
Duygu ve düşüncelerim o kadar karışık ki
Ne ağlayabiliyor, ne gülebiliyorum.
Ben,
Kimsenin anlamadığı, kimsenin duymadığı bir dilde konuşuyorum
Beni anlamayan bir toplumda, boş hayallerle mutluluğu bulmaya çalışıyorum.
Ben
Yine de ben olarak yaşıyorum, ben olarak bu dünyayı seviyorum
İnatlaşırcasına, Haykırırcasına
Savaşırcasına hepsine meydan okuyorum....
Kayıt Tarihi : 23.5.2017 11:25:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Tuna Kahraman](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/05/23/ben-1160.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!