Her eşyaya sükunet kaplamıştı.
Söylemesi yasak olan sözcüklerin sükunetiydi.
Ya da bir an olsun huzurun ferahlığına kavuşmak için...
Sinsi bakışlarının gölgesi altında yürümek zordu.
Bazen cesaret bulamaz ayaklarım.
Şüpheciliğimin bana verdiği itaatler yoruldu.
Farklı coğrafyalardan gelmiş gönüller, anlarım.
Gönlümde bekler vuslat deminin efsunluğunu.
Kimi beklediğini bilmeden.
Razı gelirse kalbimin dili.
Susturur atarım neyi söylemek istediğini bilmeden.
Kayıt Tarihi : 28.12.2015 03:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!