Ben kafeslerin kırılmayan tonu.
Renklerin o solmayan yanı.
Ben benin vaçgeçilmezi.
Sensizliğin yakılan ormanı.
Minicik yüreğimle dağları yıkardım.
Çamurları aşardım.
Sonsuzluğun türküsünü söylerdim.
Her mevsimin bir kışı varmış anladım.
Sonra büyüdüm, filizlendim, yeşillendim.
Göğünü çaldılar kalp sesimin.
Yenilmiş sürgünlerdeyim.
Döküldüm döküldüm eğilmedim.
Seni kaybettim sonra kendimi.
Hayallerimi yitirdim ve gözlerini.
Ne hallerdeyim hangi mevsimlerdeyim.
Ben yaşamın bilinmez yerlerindeyim yıllar yılı.
29.08.2015
Fatih Ataşçi
Kayıt Tarihi : 29.8.2015 08:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yalnızlığın, kaybedişin isyanı. Yıkılmışlığın feryadı.Aşkın insanı ne hale getirdiğinin bir örneğin. Kardeşim tebrik ediyorum. güzel bir şiir. Sevgi ve selamlar.
TÜM YORUMLAR (20)