Ben Şiiri - Ahmet Zühtü Çelenk

Ben;
Seni, beni değil,
Çocukluğumdaki mahallemizi
Bölüşüp yediğimiz ekmeğimizi
Kıskanılan aile,kardeş sevgimizi
Ben özledim bizi
Çok özledim.
Ben;
Onu, bunu değil,
Bitmez sandığımız,
Nasıl geçtiğini anlamadığımız
Gençlik servetimizi.
Birlikte yaşadığımız,
Kavgalarımızı,üzüntülerimizi,
Birlikte yediğimiz yemeklerimizi
Tursil kokan perdelerimizi
Ben özledim bizi,
Çok özledim.
Biliyor musun?
Ben;
Hiç ayrılamayız,sanıp
Ayrı ayrı yuvalara
Dağılan her birimizi
Çok çok özledim.
Ben çok özledim.