Ben, Şiiri - Çağdaş Öztürk

Bir adamım yorulmamış,
Menzillerde varılmamış;
Kırmamış kırılmamış,
Küsmemiş darılmamış;
İşim yok benim oynaşta;

Yalan nedir bilmemişim
Kahkahayla gülmemişim
Açken bile çalmamışım
Namert ile olmamışım;
En çalışkan benim işte.

Az değil benden canları
Çok severim hayvanları
Korur kollarım onları
Uyarırım insanları
Aç koymayın karda kışta.

Fakir benim, yoksul benim
Onlarladır hep bir yanım
Öz evladım, benim canım
Onlara dönüktür yönüm
Kimseleri koymam dışta.

Belki de ruh candan mühim
Kalbi bilmek zor bilir ilim,
Kolay oldu benim yolum
Bulunca bir iyi âlim
Yükseltecek bir bakışta.

Unvan sevmem daim erim,
Herkes ne yer onu yerim,
Yamalı ve yün giyerim,
Sevdiğime, sevdim derim
Çekinmeden ben bu yaşta.