Kaybolmuş bir ateşböceğiyim güneşin bağrında. Yaşamam için delice karanlıklar gerek bana. Derin ve kimsesiz kuyular, sessiz ve ışıksız sokaklar lazım bana. Yalnızca ben olmalı bende. Başka ses başka beden fazla bana. Kimsesizlik isterim ben. Dûşünmemek, hissetmemek isterim. Yok olmak gibi mesela. Zamanın gerisinde, herkesten, her şeyden uzakta, benden bile geride kalmak isterim. Ruhsuz, bedensiz, bensiz, birazda yalnız. Hatta oldukça yalnız. Çaresiz, tükenmiş, bitmiş, yok olmuş ya da olacakmış.
Karışık işte.
Kaybolmuş bir ateşböceğiyim güneşin ortasında. Ne yerim ne de zamanım anlayacağın...
Cebeci İstasyonunda bir akşam üstü
İncecikten bir yağmur yağıyordu yollara
Yeni baştan yaşıyorduk kaderimizi
Sıcak bir kara sevda
Yüreğimizin başında bağdaş kurup oturmuştu;
Acımsı, buruk.
Devamını Oku
İncecikten bir yağmur yağıyordu yollara
Yeni baştan yaşıyorduk kaderimizi
Sıcak bir kara sevda
Yüreğimizin başında bağdaş kurup oturmuştu;
Acımsı, buruk.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta