Ben (1) (ya da BİZ)

Ben hayal aynasında devleri yenen
Ben tek kılıçla Hürmüz'ü yere seren
Nefesiyle alemi lalezara çeviren
Hangi sefih rüzgarlara takılıp
Baharımı hazana dönüştürdüm.

BEN; insanlığın gördüğü en uzun rüya
BEN; imar eden dünya'yı,güya
Bir uzun uykuya daldım da kaldım
ne kimse uyandırdı, ne ben uyandım.

Rengarenk çiçekler açmıyor bağlar
El attığım daldan dökülüyor çıyanlar
Nerde? Ateş ortasında gülü derenler
Acı acı yutkundum,yanıp yakılıp
Bin yıllık hazineyi kurtlara bölüştürdüm.

BEN; nebevi sözde hayat bulan müjde
BEN; rüyayla geleceği bilinen devlet
Çizerdim kıtalara toynağımla adalet
Fermanım dinlenirdi,hükümdardım her yerde.

Yalnızlığa uzanıyor boş kalıyor eller
Kimse sahip çıkmıyor,görmüyor; Körler
Yabancı bakıyor gökler ve yerler
Sırtımdan vuruldum,yıllarca susup
Bir tarihsiz tarihi yakama iliştirdim.

BEN; saadet ikliminin aynası
BEN; dünyanın gül çağından gelen ziyası
Silerdim gayretle gönüllerdeki pası
Uyuştum karardım kir pasla kaldım.

Keşmekeş yaşamda derin bir acı
Büküyor belleri tükenmez ısancı
şıracının şahidi olmuş bozacı.
Sorgulayıp akılları,kelepçeleyip
çileli fikirleri zindana yetiştirdim.