Bemol Dispanser Şiiri - Ünal Serhat Yorg ...

Gecenin karanlığında en derin zulmün,
Karanlık diktatörlerin saltanatında,
İçimizdeki çığlık, ikinci keman,
Kanatlanan umutların hüznüyle çağrışımlar.
Saatler çalarken acımasızca,
Bir bardakta kaybolan özgürlük,
Asılmış umutlar özgürlük sokağında,
Umutsuzluğun sert akordlarıyla yaşamak.

Göğsünde en büyük yaraları taşıyanlar,
Karanlığın en derin yerinde,
Acının solistleri olarak,
Dudaklarında hızlıca kan izleriyle,
Özgürlük caddesinin susturulanları,
Hele Goya'nın tablolarında yaşamak,
İspanya'nın umutsuzluğunu,
Madrid sabahlarında,
Plaza Mayor'un yanındaki kafede,
O gözü dönmüş tüfek namlusuna çevirdiği.

Demir parmaklıkların arasından gözleyen,
Kurşuna dizilmekten yorgun düşen,
Yüreğine saplanan karanlık hançer,
Kulaklarındaki feryatlar,
Marquez'in çiçekleri en uzak Kolombiya'dan,
Gizlenmiş gülüşler gibi sakladığın,
Saçlarından düşen zincirin ağırlığı,
Diktatörlerin bıyıklarının kirlettiği,
Che Guevara'yla tamamladığın,
Devrimin gerisinde iç savaşların,
Aniden yeşeren tüm umut ağaçları.

Neden doktorlar'dan birincilik istemek,
Bu kadar karışık, hiç anlaşılmamış,
Kurtarma gücündeki kayıp ruhları,
Mor salkımların karanlıkta haykırmasıyla,
Balkonundan gecenin sessizliğine çıkarılmış,
Birkaç rüzgar daha terk edilmiş,
Özgür olamamakta ölü denizleri duymak,
Sonra bir çığlık yükseltmek, eski Havana'dan,
Bir kılıçbalığı takanın içine cebeleşmiş,
Küba özgürlüğün haykırışı,
Bemolun opera baritonlarında yankılanırken.