Bembeyazdın... Şiiri - Burhanettin Akdağ

Gönlüme hapsetmiştim rüyalarımda
Saklamıştım seni gerçek hayattan
Koymuştum beynimdeki saraylara
Yarı aydınlık parlayan tebessümünü
Tenini, yüreğini, uysallığını soludum
Hüznümdeki yaşlara sal oldun
Salına salına sallandın kıvrak kıvrak...

Hasretin yaktı saç diplerimi
Issız gecelerin ayazı yaladı yüzümü
Pas tutmuş kapısı gıcırdadı kalbimin
Açıldı ardına dek ağır, ağır
Boşluğuna uçarak süzüldü hayalin
Ben seni bensiz hiç ummadım ki gülüm
Olanca hızınla çöktün şafağıma...

Gözlerimde geriye sardım makarayı
Hangi gece baştan sona izlemedim ki seni
Her seferinde yeniden ateş bastı sevdamı
Çıtırdayarak, parlayarak aydınlattı semayı
Lacivertin koyusunu, maviye çevirdi geceyarısı
Yıldızlar göz kırptı oynaşarak, kıvraşarak
Ay da tebessümüyle katıldı resitale, usulca...

Sanki çıt çıksa büyüsü bozulacaktı gizemin
Gecenin yamacında Venüs alkışladı seni
Koskoca Samanyolu, merdiven uzattı kalbine
Dizildi iki yanına beyaz bulutlar
Hasretine inat patladı ard arda yıldırımlar
Alkışladı maytaplarıyla şimşekler
Yağdı kollarıma bedenin

Bembeyazdın...

(22.09.2005)