Bembeyaz Öldük Şiiri - Osman Avanoğlu

Istikamet Sarıkamış’tı,
Kar, tipi yollarını,
Buz gibi hava nefeslerini kesti.
Geçit vermedi,
Ölüm kustu Allahuekber Dağları.

Vurulmadan öldük,
Ölmeden donduk.
Soğuktu kurşunsuz ölüm…

Ve Allahuekber’de son Türk müfrezesi…
İlk sırada diz çökmüş dokuz kahraman,
Ahmet, Mehmet, Hasan ve daha nice can.
Mavzerleriyle nişan almışlar,
Tetiğe asılmak üzereler ama asılamamışlar…

Kurşun sıkamadan donduk,
Bembeyaz öldük.
Sessizdi kar beyaz ölüm…

İkinci sırada cephane taşıyanlar var,
Sandıkları öyle bir avuçlamışlar ki,
Kâinattan hırslarını almak ister gibiler.
Öylesine kaskatı kesilmişler…

Karı kefen eyledik,
Zemheride yandık.
Tatlıydı ay ışığında ölüm…

Ve sağ başta Binbaşı Nihat…
Dimdik ayakta,
Başı açık, saçları beyaza boyanmış,
Gözleri karşıda…

Yaratan’a sığındık,
Tevekkül ettik.
Kolaydı Sarıkamış’ta ölüm…

Allahuekber dağlarında son Türk müfrezesi,
Teslim olmadı, olamazdı.
Düşmandan çok evvel,
Allah’larına teslim olmuşlardı…

Yıldızlar kadar çoktuk,
Şehadet şerbeti içtik.
Onurluydu vatan için ölüm…