Bembeyaz Kocaman Bir Defter İstiyorum!

Keşke insanlar daha farklı olabilselerdi! ...

Neden her umudun sonunda is kokusu var sordunuz mu kendinize hiç,
Neden biçare tutulan dallar hep ellerinizde kaldı?
Bekleyişleriniz neden kalabalık yalnızlıklarda buluşuyor hep
Hiç düşündünüz mü?

Benim bilmiyorum bu kaçıncı yorgunluğum
Yine umutlarımı gri küllere çevirdi deli bir yangın
Yorgunum...

Tüm dünya ağlıyor içimde
Son çaremde kalakaldı öylece ellerimde
Yine tekdüzeliğin
Yine uçsuz bucaksız ufkunda
Yine kalabalığın içindeyim
Milyonlarca farklı insan ve farklı duygular
Ama özde hepsi aynı
Hepsi yalnız insanlar

Yorgunluğum yaşamaktan değil
Verdiklerimi alamamaktan
Güvendiklerimce aldatılmaktan
Ve istemeden hiç bitmeden insanları kırmamdan

Yorgunum!
Uyumak ve uyandığımda
Herşeyi sil baştan yaşamak istiyorum
Yaşadıklarımdan arınmak!
Geri alamadıklarımı düşünmeden
Veremeyeceklerimi isteyen insanların
Kirli dokunuşlarından temizlenmek! ...

Bembeyaz kocaman bir defter istiyorum,
Hayatımı geri istiyorum...

Nisan,1996
C.Burcu Karakaya