Bembeyaz Bir Şiir Şiiri - Orhan Amak

Bana yağmurlanmış gözlerle bakma
Çünkü ben bildiğin gibi değilim
Artık bir sonbahar yaprağıyım
Ellerinle buluşturup
Yoldaki kaldırımlara attığın

Bir türlü sensizliği sevmedim
Doğrusunu istersen
Sevmek zorunda da değilim
Sen de bensizliği sevme sevgilim
Ve alışma bensizliğe
İçinde avare bir aşk şarkısı uyurken
Her yağmur damlasına
Adını yazdığımı unutma
Gecenin en kuytu karanlığında
Gözlerin uyurken içimde
Seni hala seviyorum,unutma

Bana yağmurlanmış gözlerle bakma
Bana ağlayan gözlerle bakma
Gülen gözlerle bak ki
Gözlerindeki o sonsuz pırıltı
Çare olsun bendeki
O uğursuz karanlığa

Ben seni sevdiğim zaman
İçimde dereler akar gürül gürül
Denizler kabarır yaz gecelerinde
Martılarsa mesken tutar sahilleri
Yüreğinden akıp giden şarkılar da
Ağlar sevmenin sarhoşluğuyla
Ben de
Sırf dudaklarını öpmek için
Bir şiir olmak isterim

Bana yağmurlanmış gözlerle bakma
Çünkü ben bildiğin gibi değilim
Artık vazgeçtim bir yalnızlık olmaktan
Çünkü seni sevdim sonsuza kadar
İçimdeki o yorgun şiirle beraber

Ağlayan gözlerinle bakma bana
Çünkü sen
Her ağladığında
Benim canım biraz daha yanar
Dudaklarını öpen bu sevdalı şiir
O aşk dolu gecelerimizi
Sana hatırlattığında
Ayışığına susamış bir haziran gecesi ol
Ve bu bembeyaz şiirin
Sana yazıldığını unutma

Bana yağmurlanmış gözlerle bakma
Çünkü ben bildiğin gibi değilim
Ben artık bembeyaz bir şiirim
Bundan sonra her güneşin doğuşunda
O kıpkırmızı dudaklarından öpeceğim