Simsiyah şemsiyelerle yağmura kafa tutan insanların
Ayak sesleri karışıyor güne
Yüzlerinden düşen binlerce parça kırılıyor kaldırımlar üstünde
Kaldırımlar ki sus-pus
Yağmur lekeli camda kayboluyor yüzüm
Yüreğimin titremesine eşlik ederken dizlerim
Dudağımın kenarında bir sızıntı
Kanıyor kelimelerim
Ölü çocuklar ülkesindeyim
Bütün pencereleri açmaya yetmiyor ellerim
Kilitleri kırmaya
Avlulardan pembe kuşları uçurtmaya
Ah
Açabilseydim keşke avuçlarımı
Avuçlarıma dolabilseydi gülücük kuşları
Göz sularımdan yudumlayabilselerdi
Kurumazdı dilleri
Yaşam kokmayan şehirlerde kımıldamıyor hiçbir şey
Bulutlar bile ağlıyorken üstelik
Kalpleri sökük annelerin gözlerinde kanıyorken gökyüzü
Rengârenk şemsiyeler kayıp
Açamadık çocuklarımızın göğüne ayıp
Çocuklar diyorum
Ateşböceği saçlarında
Tutuştular
Bembeyaz bir kül ve şimdi yine yağmur…
Canan AkpınarKayıt Tarihi : 1.12.2016 12:54:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ne zaman diner yağmur... ve ne zaman mutlu çocuklar ülkesi oluruz...
Ölmesin çocuklar,kalpleri sökülmesin anaların, gözlerinde kanamasın gökyüzü.Bütün çocukların , anaların avuçlarına gülücük kuşları konsun. Kutladım canı gönülden.
beğeniyle okudum
TÜM YORUMLAR (42)