Bembeyaz Bir Güldün Sen Hüzünbaz Toprağımda

Özledim seni canım, ışık saçan gözlerini;
Dünyamı aydınlatan sımsıcak yüreğini.
Yıllar varki unutmadım senle dolu günleri.
Demir atardık bazen; sevda kokan limanlara,
Demlerdik umutları dinmeyen coşkumuzla.
Kara gecelerde bazen kanardı mutluluklar,
Mum ışığı gibi yol gösterirdi hatıralar.
Bu sayede dinerdi tükenmeyen fırtınamız;
Tatlı meltemlere gebe yol alırdı sevdamız.
Bembeyaz bir güldün sen hüzünbaz toprağımda;
Sarmaşık dallarıyla dolanmıştın baharıma.
Derken kar yağdı, dolu yağdı zamansız rüyamıza,
Savurdu gül kokunu ölümün kollarına.

(Sevmeyi bilen yürek asla unutmaz)