Bembeyaz At Şiiri - Osman Demircan

Çam ağaçlarının aralığından rüzgar dolar gecenin karanlığına
Hüznü yakalarsın gölgelenen gözlerine düşen gözyaşlarından
Bir yüzü gülen bir yüzü ağlayan kadın olursun elinde çiçeklerle
Dersin ki:Ben bir kelebeksem gelincik tarlası isterim kıpkızıl
Ya da bir gül bahçesinde ölmek isterim gün batarken denizde

Gecenin yüzünü öper soğuk rüzgarlar senin parmakların üşür
Tutunamazsın hayata kelebek kaderin ördüğü ağa düşmüştür
Kadın çırpınarak ölmüştür ve elindeki çiçek oysa hala diridir
Sen bir kez koskoca ormanı yakmışsındır çamlar tutuşmuştur
Dersin ki:Ben bir cehennemsem ateş isterim yürek alevinden

Rüzgar eser okyanusun karanlık sularının üzerinden efil efil
Bir bembeyaz at gelir üzerinde cehennemden canavarlar olur
Hayallerinde bir acı, bir ölüm, bir korku, bir keder dörtnaladır
Ağaçların yaprakları titrer dehşet verici bu tür manzaralardan
Oysa sen bir çam ormanı olmuşsundur kozalıkların yanmıştır