Belören Şiiri - Şevki Özdemir

sesimin kara sularına demirleyen
bir adadır Belören
gökyüzünün damında oturur
ana tanrıça kadar
bereketli göğüsleri
besni üzümü döker
gözlerimin serabına
şehvetten tir tir titrer
nefeslerinden çatlar fıstıklar
salkımlarında gök gözlü kızları
halaya durur bulutlarla

Belören bir namlunun
yatağını dağıta dağıta
siperime dökülen bir kara yeldir
ben ki uzak diyarlarla yoldaşlık etmişim
yine de Kommagene kokar tenim

ben ezelden beri Kommagene’yi
Torosların kundağında sakladım
kudret bacımı ve su yoncası bebeklerini
Çukurova’nın kanlı ellerine
bir daha teslim etmesin diye

Belören’in çocukları da yeni kahramanlar
bekliyor emeksiz yaşamlar
neyleyim ah
ben ise yalnızca onu bekliyorum

25 Ağustos 2007, Belören