Belli mi Olur Şiiri - Perihan Dutlu Erten

Küçük bir kızdı,
Yüreği umutla çarpardı,
Yürümez koşardı,
Kafasına koyduğu her şeyi yapardı,
Zorluk yıldırmazdı.
Düştüğünde kanayan dizini siler,
Tekrar ayağa kalkardı.
Düşmezdi hiç o küçücük omuzları,
Asılmazdı hiçbir zaman o gülücük dolu suratı.
Kimi zaman başını ellerinin arasına alır ağlardı;
Kimseye göstermezdi gözyaşlarını,
Kimseyi üzmemekti tek amacı.
İçi yansa da gülerdi,
Üzmemek için annesini ve babasını...
Hayalleri vardı,
Umutları...
Okuyacaktı büyük adam olacaktı.
Hep yardım edecekti yüreği yananlara,
Merhem olacaktı kanayan yaralarına,
Sevginin gücünü gösterecekti onlara...
Kötülüğü yenmek sevgi tohumları ekmek isterdi hayata,
Küçücük elleri yetmezdi belki bunları yapmaya;
Ama hiç aldırmazdı o küçük olmasına,
İnanırdı hep bir gün başaracağına.
Ona haksızlık yapıldığında,
Alırdı aynasını karşısına anlatırdı her şeyini,
Gizlemeden içindeki dostuna.
Yapılanı unutur sevgiyle sarılırdı onlara.
Tek amacı vardı,
Sevgi tohumları ekebilmek hayata;
Bir şeyler öğretebilmekti insanlara,
Susarak sadece davranışlarıyla.
Belki belli mi olur,
Temizlerdi kalplerinden
Kini, nefreti, düşmanlığı biraz da olsa?!

30.11.2007/POLONYA