Belli mi Olur Şiiri - Muharrem Abut

Belli mi olur belki yine bahar gelir ömrümüzün yeşermez kırlarına, dört bir yan baştan ayağa çiçeğe keser.

Belki yine çağıldar, coşar sularımız, koyakları doldurur.

Söner belki içimizin yangınları; diner belki yüreğimizin dinmeyen kasırgaları.

Belki yine hasretin kan kırmızı güller açtırdığı göğsümüzü toprağa dayayarak uzanır, kana kana içeriz açlığımızın susuzluğuyla.

Belki umut beyaz bir güvercin olur, gelir konar yanıbaşımızda kayıtsız duran kayanın yamacına ve bırakır ağzında ıslayamadığı sevda tohumunu gönül serencamından içeri.

Belki de değişmez yine hiçbir şey, herşey yine aynı kalır.

Kimbilir, belkide karanlık çökünce sokağımıza bir Şahin ya da Reno ile Müslüm Baba gelir ve en tok, en can alıcı sesiyle noktayı koyar:

"Yarım kalan sevgiye, şu emanet gülmeye;
Yaşamadan ölmeye, itirazım var!..."