Belli ki; Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Belli ki;
Ben, Tanrı ‘nın yarattığı en değersiz varlığım,
Ne yerim var, ne önemim bir elkızının yanında,
Umurunda bile değil varlığım, yokluğum,
Acırsa; dikenli yastığım acısın gözyaşlarıma,
Götürürse; rüzgarlar götürsün acılarımı,
Yıkarsa; yağmurlar yıkasın çilelerimi,
Bir büyük Tanrı ‘dan öte, kim ne yapsın ki;
Beni?

Ben; Mecnun ‘un ıssız çöllerde bıraktığı iz,
Ben; Kerem ‘in yanmış kemiklerinin külü,
Ben; Ferhat gibi külünk altında perişan olan yaralı,
Gün yüzü mü gördüm ki;
Yaratıldım
Yaratılalı?

Varsa bir zerre değerim; bir senin indinde Tanrı ‘m,
Yoksa; ne gündüzlerin benden yana, ne gecelerin,
Ne denizlerin, ne ormanların,
Ne saçıma karlar yağdıran zamanın,
Ne içinde bir karışlık yerim bulunan mekanın,
Ne yazın, ne kışın, ne baharların,
Bir elkızının eline geçmiş yüreğinden başka
Hiçbir şeyi yok
Fukaranın.

(GÜVERCİN isimli Serbest Şiirler 'inden > 77-78/100)