Belli Belirsiz Kımıltı Şiiri - Ozan Efe

kırağısı serilmiş günün çelik gibi ayazlığıyla
gözlerinde nem donmuş anlatımsız bir acıydı
yüreğinde özlem ateşi yanıyorken ağlıyordu
ayrıldığına mı ayrılığa mı içine işlemiş tüldü

bulutlar arasında girip çıkan ay titriyorken
yolda adımları belirsiz gölge gibiydi geçişinde
yüreğinde örülü gizemli görünüşüydü düşünün
kaça bölündü kim bilir ölüyor mu kalıyor muydu

odasına vardı kimsecikler yok buz gibi soğuktu
ayakta kalması zor kendinde değil miydi esrir
benliğine doluyordu kemiriyordu içini kuşkuları
dar geliyordu soluğu taşıyordu ciğerlerinden

düşündükçe kayboluyordu uzaklaşıyordu hep
inen karanlığında yakıyordu kızböceği gibiydi
el sallıyor muydu kimdi bu denli dönüp dolaşan
belli belirsiz kımıltı gülüyor mu ağlıyor muydu